Onna svart og sinte himmel:
ein liten båt med seil
skipperen e ør og svimmel
han har gjort ein feil
Han vet’kje lenger kor han e
og dermed ikkje kor han ska
det e bare bris, men friskne te
detta love ikkje bra

Båten tåle møkje mer enn det han trur
og det hjelpe ingenting hvis han nå snur
for han vet’kje kor han e
han lar børå ta seg med på tur
Han reve seil og surre seg godt fast
og e forberedt på vindens krasse kast
nå lar han det stå te
og nå e roen med
som ballast

Han e nervøs og veldig spente
men han e’kje lenger redd
han vet’kje ka han har i vente
men e klar og kledd
nå blåse vinden sterke kuling
men båten holde stand
rundt han hørres brøl og uling
- sint hav mot liten mann

Båten tåle møkje mer enn det han trur
og det hjelpe ingenting hvis han nå snur
for han vet’kje kor han e
han lar børå ta seg med på tur
Han reve seil og surre seg godt fast
og e forberedt på vindens krasse kast
nå lar han det stå te
og nå e roen med
som ballast